Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

As he goes left and you stay right..

Γιατί άραγε προσπαθούμε να κρατήσουμε αυτούς που θέλουν να φύγουν ; Προσπαθούμε με νύχια και με δόντια , να τους κάνουμε να μεινουν! Ματωνουμε για να τους κάνουμε να δουν πόσο πολύ τους αγαπάμε! Γιατί;
Αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά πόσο τους αγαπάμε ! Απλώς εκείνοι δεν νιώθουν το ίδιο..
Και μακάρι ποτέ να μην χρειαστεί να πέσουμε στην παγίδα ότι θα μπορέσουμε να το αλλάξουμε αυτό !
Πάντα θα κοιταζουμε την πλάτη τους καθώς θα φευγουν...
Πάντα θα σφραγίζουμε εμείς τα τελεσίγραφα που εκείνοι έγραψαν ..
Πάντα θα είμαστε ένα βήμα πίσω ..
Και είναι τόσο άσχημο να βλέπεις τα γεγονότα να τρέχουν πιο γρήγορα από εσένα!
Και εκεί που νομίζεις ότι αγγίζεις την πραγματικότητα και χαϊδεύεις απαλά το μάγουλο του , στην ουσία χαϊδεύεις τον αερα. Γιατί εκεί μέσα υπάρχει ένα τεράστιο κενό που γράφει το όνομα σου με κεφάλαια γράμματα !
Έκλεισες τα μάτια και νόμιζες ότι ακούς τα πέταλα από το άλογο κι όμως λάθος ! Δεν ήταν τίποτα παραπάνω παρά σκουριασμένα σίδερα που ακουμπούσαν μαζί !
Και στα αλήθεια αναρωτιέσαι "γιατί  ήρθα;"
Και το χειρότερο αναρωτιέσαι , "πως θα φύγω ;"
Και την άλλη μέρα κανείς το ίδιο ταξίδι.
Ξανά..
           Και Ξανά .....
   

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Θυμάσαι ;

Πως δεν θυμάμαι. Όλα τα θυμάμαι ! Μα αυτό που έχει χαραχτεί βαθειά μέσα μου , εκείνο το βλέμμα. Εκείνο το βλέμμα · Ε και τι έγινε ; Πως κανείς έτσι ; -Τι εννοείς πως κάνω έτσι ; Οι άνθρωποι μαθαίνουν απο τα λάθη τους , δεν συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια και τα ίδια . - Κοίταξε να δεις εγώ στο είχα πει απο τη αρχή ! - Τότε γιατί δεν μ αφήνεις να φύγω ; Κάνε την επιλογή σου και πες:Τέλος μέχρι εδώ . Δεν θέλω,ποτέ δεν ήθελα . Πάρε εσύ την ευθύνη στα χέρια σου αφού εσύ δεν μπορείς ! - Και αν σε χάσω ; - Δεν θα με χάσεις , αν ήταν θα με είχες ήδη χάσει .. Αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή πως με είχα ήδη χάσει εγώ! Λογικό δεν νομίζεις ; Είχα σπάσει σε χίλια κομμάτια. Με όση ευλάβεια και να τα κρατούσα κάποια στιγμή θα χάνονταν!   Αν μ' αγαπάς μην γυρίζεις πίσω , άσε να κρατήσω το πόνο συντροφιά ..  Όπου και αν πας την αγάπη παίρνεις , το σκοτάδι φέρνεις και τη συννεφιά.. 

Λέξεις κλειδιά...

Αν σκεφτούμε πως τα συναισθήματα είναι μικρά κουτάκια ,είναι σίγουρα ασφαλισμένα με μικρά λουκέτα. Σίγουρα κανείς δεν θα ήθελε τα "κουτάκια" του να ανοίγουν ανεξέλεγκτα και να αρπάζει ο καθένας ότι θέλει! Αν υποθέσουμε λοιπόν πως αυτή είναι μια εικονική αλήθεια , τότε ποιο είναι το κλειδί για κάθε λουκέτο; Μήπως οι λέξεις; Σίγουρα δεν είναι μόνο οι λέξεις ! Είναι ένα άγγιγμα , ένα βλέμμα , ένα ωραίο μήνυμα, μια ωραία σκέψη , μια απλή πράξη και πολλά άλλα. Όμως τι γίνεται αν οι λέξεις δεν είναι σωστές ; Έχουν αντίθετο αποτέλεσμα; Ανοίγουν μετά και λάθος "κουτάκι";. Και για να σταματήσω όλον αυτόν τον συνειρμό με τα κουτάκια , με μία φράση : Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει όμως κόκαλα τσακίζει. Υπάρχει άραγε κάτι που να μπορεί να μας πληγώσει περισσότερο από τις λέξεις ; Περισσότερο από την αλήθεια που κρύβουν πίσω τους ; Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας. Μπορείς να αλλάξεις την αλήθεια σου! Μπορούν όμως οι άλλοι να κάνουν το ίδιο για εσένα ; Και πόσο μπορείς να κρυφτείς μέσ