4Warning

Αναμνήσεις , τόσες πολλές αναμνήσεις! Χαρούμενες, λυπηρές , γεμάτες ζωή και χρώμα , γεμάτες πόνο και δάκρυα. Δικές μας αναμνήσεις. Και όχι απλές εικόνες αλλά και μυρουδιές , συναισθήματα , χρώματα κ.α. Τις κουβαλάμε πάντα μέσα μας.. τις αφήνουμε εκεί να κοιμούνται . Όμως έρχονται κάποια παγωμένα βράδια , βράδια που δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς παρά να τις αφήσεις να ξυπνήσουν και να έρθουν πάλι στην επιφάνεια.  Και τότε μπορείς ξανά να δεις τα χρώματα , ήταν νομίζω πράσινο μπορεί και μπλε. Και φτάνει στα ρουθούνια σου εκείνη η μυρωδιά , πόσο οικεία μοιάζει ; Μα τώρα πια είναι ξένη. Και όμως σαν να μην σταμάτησες ποτέ να τα αισθάνεσαι όλα αυτά δικά σου , σαν απλά να κοιμήθηκαν για λίγο ώστε να αναβιώσουν πάλι με μεγαλύτερο πάθος . Μα στάσου τι λες; Εσύ μέχρι χθες τα θυμώσουν αμυδρά και μάλιστα γελούσες που κάποτε νόμιζες πως δεν θα ξεχνούσες .  Αλλά θυμάσαι ; Ναι θυμάσαι καλά! Μα είχα ξεχάσει φωνάζεις με όλη σου την δύναμη! Αλήθεια τα είχα ξεχάσει όλα! Προσπαθείς να πείσεις τον

Πως δεν θυμάμαι. Όλα τα θυμάμαι ! Μα αυτό που έχει χαραχτεί βαθειά μέσα μου , εκείνο το βλέμμα. Εκείνο το βλέμμα · Ε και τι έγινε ; Πως κανείς έτσι ; -Τι εννοείς πως κάνω έτσι ; Οι άνθρωποι μαθαίνουν απο τα λάθη τους , δεν συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια και τα ίδια . - Κοίταξε να δεις εγώ στο είχα πει απο τη αρχή ! - Τότε γιατί δεν μ αφήνεις να φύγω ; Κάνε την επιλογή σου και πες:Τέλος μέχρι εδώ . Δεν θέλω,ποτέ δεν ήθελα . Πάρε εσύ την ευθύνη στα χέρια σου αφού εσύ δεν μπορείς ! - Και αν σε χάσω ; - Δεν θα με χάσεις , αν ήταν θα με είχες ήδη χάσει .. Αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή πως με είχα ήδη χάσει εγώ! Λογικό δεν νομίζεις ; Είχα σπάσει σε χίλια κομμάτια. Με όση ευλάβεια και να τα κρατούσα κάποια στιγμή θα χάνονταν!   Αν μ' αγαπάς μην γυρίζεις πίσω , άσε να κρατήσω το πόνο συντροφιά ..  Όπου και αν πας την αγάπη παίρνεις , το σκοτάδι φέρνεις και τη συννεφιά..