Να μ' αγαπάς πως το' θελα...

Να σε μισήσω είν`αργά

αέρας με δροσολογά

με κυνηγούν οι μέλισσες

κι εσύ που δε με θέλησες.

Τινάζω το βασιλικό

να σταματήσω το κακό

σ`είχανε δέσει μάγισσες

μα πάλι εσύ με ράγισες.

Νυχτώνει βγαίνω να σε βρω

σα φεγγαράκι δυο μερώ

κλειστά παραθυρόφυλλα

να μ`αγαπάς πώς το`θελα.

Θυμάρι ρίχνω στις φωτιές

με τυραννούν οι ομορφιές

οι ομορφιές οι φόνισσες

κι εσύ που με λησμόνησες.

Αν κλάψω μη με φοβηθείς

την ένοιωσα και πριν χαθείς

μια πίκρα στο ροδόνερο

γιατί μ`αρνιόσουν τ`όνειρο.

Θα ρίχνω εκεί που περπατάς

τον όρκο μας να τον πατάς

κι ας με πονούν οι μέλισσες

κι εσύ που δε με θέλησες

Δεν πιστεύω πως υπάρχει άλλο τέτοιο τραγούδι, που να μπορεί να αγγίξει τόσο την ψυχή ενός ανθρώπου! Στίχοι που ταξιδεύουν στα πιο κρυφά μονοπάτια του μυαλού, εκεί που κρύβονται δειλά όλα εκείνα που δεν τολμάμε να παραδεχτούμε. Ένα απίστευτο κομμάτι που με κάνει να ανατριχιάζω και να θέλω να το ακούω ξανά και ξανά. Κοιτάζοντας τα σχόλια στο youtube, παρατήρησα πως λίγο πολύ , οι περισσότεροι στέκονται σε τρεις συγκεκριμένους στίχους. Τρεις στίχους οπού αυτή η ΦΩΝΗ! Αυτή η καταπληκτική τραγουδίστρια/ ερμηνεύτρια κατορθώνει για εμένα κάτι τρομερό! Σε κάνει να νιώθεις πως το τραγούδι αυτό έρχεται από μέσα σου! Πως ο στίχος αυτός που αποκαλύπτει το ράγισμα της καρδιάς σου, βγαίνει από τα δικά σου χείλη! Αυτοί οι στίχοι κατά αύξουσα πληθώρας αναφορά είναι: 

• Να σε μισήσω είναι αργά... Μια πολλά υποσχόμενη για τη συνέχεια αρχή.
• Κι εσύ που δεν με θέλησες... Μακάρι κανένας άνθρωπος να μην χρειάζεται να νιώθει τον πόνο και την πίκρα της απόρριψης.! 
• Να μ΄αγαπάς πως το΄θελα ... Και ο δικός μου αγαπημένος! Μέσα σε ένα τόσα δα μικρό στίχο καταφέρνει και χωράει το παράπονο μιας ολόκληρης ζωής!

Καληνύχτα λοιπόν με Φωτεινή Βελησιώτου και Μέλισσες!

                                Να μ΄αγαπάς πως το΄θελα...